De bernagie, beter bekend als komkommerkruid, heeft een lange geschiedenis in de volksgeneeskunde, de kruidengeneeskunde van de Middeleeuwen, én in de keuken van kloosters en boerengezinnen. Ze was geliefd om haar kalmerende werking, haar kracht om het hart te verheffen en de geest op te beuren. De Romeinen waardeerden bernagie al als gemoedsversterkend kruid. Volgens Plinius de Oudere (1e eeuw) werd bernagie toegevoegd aan wijn om droefheid te verdrijven. Een oud gebruik was: "Ego Borago, gaudia semper ago", oftewel: “Ik, Bernagie, breng altijd vreugde.” Bernagie werd door monniken gekweekt in kruidentuinen van kloosters, vaak als “hartsversterkend kruid”. Bernagie stond ook bekend als "ridderkruid": men geloofde dat het moed gaf aan strijders, en het werd soms in wijn gemengd voor ridders voor het gevecht.