De bosaardbei was bekend bij de Romeinen, maar werd vooral verzameld als wild fruit, niet als gecultiveerde soort. Plinius de Oudere noemde haar in zijn Naturalis Historia als een geurige en smakelijke vrucht uit de bossen.De bosaardbei was bekend bij de Romeinen, maar werd vooral verzameld als wild fruit, niet als gecultiveerde soort. Plinius de Oudere noemde haar in zijn Naturalis Historia als een geurige en smakelijke vrucht uit de bossen. In de middeleeuwen werd de bosaardbei gewaardeerd in de kloostertuin voor haar geneeskrachtige bladeren en wortels. De vruchten stonden symbool voor nederigheid en zuiverheid, mede door hun bescheiden formaat en witte bloemetjes. In religieuze kunst verschenen aardbeien soms aan de voeten van Maria of in paradijselijke tuinen – als verwijzing naar onschuld en hemelse beloning.