De naam “Anemone” komt uit het Grieks: ánemos betekent wind. Volgens de mythe liet de godin Flora de bloem ontstaan uit het bloed van Adonis, geliefde van Venus, en werd ze weggeblazen door de wind. De bosanemoon wordt dus al van oudsher geassocieerd met vergankelijkheid, gevoeligheid en de adem van de natuur. Inde middeleeuwen werd de bosanemoon sporadisch genoemd in kloosterlijke kruidenboeken, maar minder prominent dan bijvoorbeeld sleutelbloem of valeriaan. Uitwendig gebruik bij huidklachten en reumatische pijn kwam voor in volksgeneeskunde (soms als kompres van gekneusde bladeren), maar was riskant door de giftige protoanemonine. De bosanemoon werd beschouwd als een “hete” plant in de humorenleer, met scherpe, uitdrogende werking.