De Euphorbia-familie was al bekend in de klassieke oudheid, genoemd naar Euphorbus, de lijfarts van koning Juba II van Mauretanië (1e eeuw v.Chr.). De plant zelf werd niet medicinaal gebruikt vanwege haar bijtende melksap. In sommige oude medische teksten werden wolfsmelksoorten (algemener) genoemd als purgeermiddel, maar het gebruik was gevaarlijk en omstreden. Door haar melksap en vurige werking werd de plant soms geassocieerd met transformatie of zuivering — een soort 'verbrandende essence' die het lichaam of de geest zou kunnen ontdoen van vuil. In de signatuurleer stond het witmelkige sap symbool voor verborgen kracht met waarschuwing: “wie het probeert te beheersen, wordt gebrandmerkt.”