Rosa gallica werd voor het eerst beschreven door Carl Linnaeus en gepubliceerd in zijn boek Species plantarum uit 1753. Linnaeus noemde deze roos Gallica, de oude naam voor Frankrijk, omdat hij dacht dat Frankrijk het oorsprongsgebied van deze wilde roos was. Met Rosa gallica is al vele eeuwen gekweekt en veel van de hedendaagse tuinrozen zijn van haar afgeleid. Gallicarozen worden tot de inofficiële groep van de historische of oude rozen gerekend.