In de geschiedenis werd ze vooral gewaardeerd als wondhelend kruid, wat ook letterlijk in haar naam terugkomt. De Latijnse naam vulneraria betekent letterlijk "wondhelend" (vulnus = wond in het Latijn). Dioscorides (1e eeuw na Chr.), een invloedrijk Grieks arts en kruidkundige, beschreef een plant die vermoedelijk met wondklaver overeenkomt als helpend bij wondbehandeling en huidproblemen. In middeleeuwse kloostertuinen werd wondklaver gekweekt als onderdeel van de hortus medicus, de geneeskrachtige kruidentuin, voor uitwendig gebruik bij snijwonden, zweren en ontstekingen.