Zeevenkel (Crithmum maritimum), ook wel zeekervel of zeevenkelkruid genoemd, is een zilt kruid dat een rijke geschiedenis kent in de volksgeneeskunde, keuken én scheepvaart. De Grieken en Romeinen gebruikten zeevenkel als voedzaam en medicinaal kruid. De Romeinse schrijver Plinius de Oudere beschreef het al in zijn Naturalis Historia als een geneeskrachtige plant, met name goed voor de spijsvertering en tegen vochtophopingen (oedeem). De ziltige smaak en het hoge gehalte aan vitamine C maakten het waardevol voor gezondheid en voeding. Zeevenkel werd o.m. gebruikt als middel tegen scheurbuik. De jonge scheuten werden ingelegd in azijn of gefermenteerd, en meegegeven op lange tochten. Net als zuurkool speelde zeevenkel zo een belangrijke rol bij het gezond houden van zeelieden